Şafak söktüğünde Şiiri - Eymen Özgüven

Sönüyor şehrimin ışıkları
Birer birer,
Dalıyor derin bir uykuya
Şehrim.
Göğünde kızıl bir ay
Vuruyor
üstüne üstüne
Benim bitap şehrimin.
Sokaklarında
Bir rüzgar almış başını,
Uçuruyor
Dört bir cihana,
Kiminin derdini,kiminin tasasını.

Deryası çarşaf olmuş
Örtüyor
Onun altın kumlarını.
Ufkunda durmuş bir gemi
Alacağı var
Benim şanlı şehrimden belli.
Acaba şafak söktüğünde
Kim sallayacak rıhtımdan
Bize,son kez
Çalışmaktan nasır tutmuş
O emekçi ellerini.
Acaba kimler dökecek
O emekçinin
Arkasından gözyaşı hüzmelerini.
Belki ne bir uğurlayanı olacak
Ne de gözü yaşlı bir bekleyeni,
Belki de şafak söktüğünde
Ayrılacak buradan,
Elinde anılar bavulu
Başında deneyimler kasketi.

Aşık-ı seferi'nin gönlü
O kadar emin ki
Dönecek o da
Elbet bir gün
Benim kadim şehrime.
Ardına bakmadan giden
Her sevgili gibi.