Şafak Sökmeden Ölürüm Şiiri - Necdet Uçan

ölürsem
zifiri karanlıkta ölürüm
kimsenin görmediği
duymadığı
hayallerin doruğa ulaştığı
ay ışığının olmadığı
barların meyhanelerin kapanıp
akşamcıların evine döndüğü
üç beş nöbetçisinin değiştiği
vardiyaların kesiştiği
rüyaların ayağı yerden kestiği
gözleri mahmur nöbetçilerin esnediği
sokak çocuklarının en çok üşüdüğü
yatağa aç girenlerin karnının guruldadığı
gazetelerin ertesi gün dağıtımını
fırınların sabah ekmeği hazırlığı
metropolde yaşayanların işe gitme hesabı yaptığı
yaprak kımıldamadığı
şafak sökmeden
zifiri karanlığı yırtmak için
gönül huzuru içinde
gecenin ilerleyen saatinde
ölüm sessizliğinde
güne erken başlamak üzere ölürüm

Temmuz 2014