Şafak Sökmeden Gönül Şehrimde

Korkuyorum...
Bu karanlık merhametsiz geceler bir katil kadar sessiz
Ağlıyorum...
Sessiz bir şarkı dinliyorum.
Sensiz, günahkâr ve çaresiz...
Yüreğim bu gece taşlar kadar hissiz
Bir şarkı var hatırımda onu yazıyorum satırlarıma.
Yemin olsun şu akıttığım gözyaşlarıma.
Bil ki ey yâr! Sensiz bütün nimetler serilse de önüme unutmam.
Yemin olsun diyorum yaşadıklarıma.
İçimde bir sen bir de mazîmiz
Hiç silinmeyecek hayallerimiz.
Pencereler bir bir kapansa da
Ve zalim geceler kuşatsa da düşlerimi
Bu şarkı dolanacak dudaklarımda.
Bir fikir sarsacak benliğimi.
Sabah şafak sökmeden alıp götürecek bizi gönül şehrine.
İşte bu şehirde öleceğiz.
Toprak merhamet edip,
Kucaklayacak bedenimizi.
Bitmeyen acılarım bir bir dinecek.
Ve yine o şarkı ruhumu kemirecek.
Bir ben duyacağım bu sessiz melodiyi.
Eğer bir gün karşılaşırsak dünya evinde,
Yemin olsun şu kaderin sahibine,
Gözlerinle kara toprağa gömüleceğim.