Şafak Sökmeden Başlar Yüreğimdeki Sancı

Karanlıklara Sevdam
Vurgunluğumdandır Kömür Karası Gözlerine

Şafak sökmeden başlar yüreğimdeki sancı
Gün doğumlarına gebe efkârım
Alır sürükler gerisine mesafelerin
İshak kuşlarının şakımalarında
Yalnızlığımı bulurum...
Ben hep geceleri sevdim
Kömür karası gözlerinin rengi sinmiştir diye
Ben yalnızlığı sevdim.
Üç sokak ötede birileri
Kaldırımlara düşmüş mehtabı parçalar
Ağzı çelikten cımbızlarla
Birileri anason kokusuna bular geceyi
Seher yelinin buz kesen avuçlarında
Bir ateş sarar yüreğimin başını
Ben yalnızlığımda senin olmayı sevdim.
Şimdi gün doğuyor
Sensiz şehrin yalnızlığına.
Uzak mesafelerin kahreden aşılmazlığına
Şiirler yazıyorum.
Bu da okunmayacak diğerleri gibi
Bunu da bir ben bileceğim
Bir de yalnızlığıma sırdaş sokak kedileri.
Ben sırdaştır diye yalnızlığıma
Sokak kedilerini sevdim.
Ben hep karanlıkları sevdim
Karanlıklara sevdam
Vurgunluğumdandır kömür karası gözlerine.
Bir bakışın vardı
Sevdalı yüreklere uzaklar yakındır diyen
Bir bakışın vardı
Beni ta can evimden vuran.
Şimdi gün ışımada
Gün ışımada yokluğundan habersiz bu şehre
Sen yankılanacaksın
Okula giden çocuğun telaşında
Sütçünün bembeyaz bağırışında
Fırıncı Mustafa’nın mahmur bakışında
Sokak sokak,cadde cadde sen dolacaksın.
Yalnızlığın can çekiştiren okşamalarında
Sevdanla el ele
Geceyi bekleyeceğiz
Gün ışımalarına inat.....