Baştan sona yalanmış, yıkıldı ümitlerim,
Karşında duran enkaz!
İşte senin eserin...
Tüketme nefesini, daha fazla harcama
Darağacı oldu gölgen, sevda yüklü burcuma
Nerede hakikat, kimmiş melek sandığım
Yaşayan ölüyüm ben, nasıl sana inandım...
Karanlığın resmini yapmakta varmış meğer
Aydınlık dünyama kapkara çöküverdin.
Onca güzellik var, hangisi sana değer
Ardına bakmadan çekipte gidiverdin.
Tarifi yok yıkıldım, her yanım dökük viran
Gönül rıhtımımda kopardın tipi boran
Sığınacak ne koy var, nede küçük bir liman
Çaldın ümitlerimi, yıkıpta gidiverdin.
Yaşım yirmi sekiz, yedi yıl var yarıya
Gel birde bana sor, ne kaldıki geriye
Kırık dökük bir kalp, acı yüklü her anı
Yıl iki bin yedi aldın bedenden canı
Kayıt Tarihi : 15.2.2008 22:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Gönül rıhtımımda kopardın tipi boran
Sığınacak ne koy var, nede küçük bir liman
Çaldın ümitlerimi, yıkıpta gidiverdin. '
................
yıkıntı.. enkaz altında kalma.. virane yerlerrıhtımda kopan tipi boran.. sığınıcak koyları olmaması insanın.. ya da küçük bir liman bulumayışı... ümitler çalınmış, yıkılmış bir terkediliş. tüm bunlar arasında onurlu bir direniş... herşeyi bütüncül bir kavrayış.. ve yenilgilerde yengi arayış...
tebrikler...:)
diyor ki :
KALP SEVMEKTEN YORULMAZ !...
bedenler biraz yorulunca kalbimi yoruldu sanıyoruz...
tebriklerimi sunuyorum...
TÜM YORUMLAR (3)