Şafak Sökerken Şiiri - Emrah Kurt

ŞAFAK SÖKERKEN'98
Ağaçlar kuruyup yaprak solmadan
Bedenim çürüyüp toprak olmadan
Yıldızlar kaybolup güneş doğmadan
Uğrarım bir gece sabah olmadan

Hergün ağladım birgun gülmeden
Gidiyorum dünyadan hayat sürmeden
Yüzume elini toprak sürmeden
Uğrarım bir gece kimse görmeden

Gidiyorum işte fani dünyadan
Çoktan vazgeçtim hayal Hülyadan
Uyandırmadan sizi tatlı rüyadan
Uğrarım bir gece öbür dünyadan

Bu dünya sahte ömür vefasız
Bir gün görmedim çile cefasız
Gidiyorum buralardan şimdi vedasız
Uğrarım bir gece sessiz sedasız

Dertli yüreğime hasret çökerken
Ağaçlar kuruyup yaprak dökerken
Gidiyorum dünyadan yaşım çok erken
Uğrarım bir gece safak sökerken

📝3 Kasım 1998 Salı