Şafak Sökerken Şiiri - Mustafa Mete

Şu bozuk düzeni kaldıramadım,
Yazılmış yazımı sildiremedim,
Kendimi kendime bildiremedim,
Dostun dergahına varana kadar.

Bilinmez diyarın yolunu tuttum,
Ömrüme ziyade haksızlık ettim,
Kapıldım yellere, savruldum gittim,
Gülümü, dalımı kırana kadır.

Çorak topraklarda aktım, süzüldüm,
Çiğnenmiş otlar gibi ezildim,
İçimi tükettim, her gün üzüldüm,
Nerdeyim diye sorana kadar.

İftira ağırdır, acıdır, yenmez,
Ağızda sönse de, ciğerde sönmez,
Kahpeliğe dağlar bile dayanmaz,
Şafak sökerken görene kadar.

Ahvali sefili kendi halinde,
Gönül bağındaki çiğdem gülünde,
Pirin dergahında, ince yolunda,
Hakkı babalara erene kadar.