Şafak Sökerken Şiiri - Şafaknur Yalçın

ŞAFAK SÖKERKEN…

Katar katar hüzünler kapladı yüreğimi yine bu gece
Kırılmış hayâllerim,yüzüyor unutulmuş düşlerimde…

Ararken kendimi,kurak aşkımın çöllerinde
Derinlere gizlenmiş inciler gibi
Bende saklı gizlerin çıktı karşıma.
Sensizliği yıldızlarla paylaştım bende
Gecenin en mâhreminde…

Serinletti biraz olsun yüreğimdeki yangını
Senden esen sancılı bir yel
Kara gelinliğimle atarken imzamı
Bir zamanlar bizim olan yıldızlardı şahidimiz

Sonra
Dansa davet etti bizi kırık bir kemanın
hicranlı nağmeleri
Konfeti gibi dökülüyordu üstümüze elemler,kederler
Kavuşmayı bekleyen ellerimizi süsleyen
sabır taşlı yüzüklerimizdi
İmkânsızlığı kabullenmiş nemli gözlerimiz buluşurken,
Şerefe kaldırıyorduk hüzün dolu kadehlerimizi
Tam otururken yalanlarla süslü masamıza,
Boynu bükük kırmızı gülünü takıverdi ihanet
sol göğsümüze…

Gözyaşı denizinde balayına uğurlarken
umutsuzluklar diliyordu vefasızlık
Bize el sallayarak
Nikahımızı kıyan geceler bile kan ağlıyordu
Şafak sökerken…(