Şafak Sökerken Şiiri - Mustafa Köfteci

Çok kalmam biliyorum
Alıp götürecekler bir gün
Nereye diye sormayacağım,adı sürgün

Güzel günler beklemiyor,orda hasret var
Yüzlerce mahkumun acısı sinmiş
Göz olmuş duvarlar ağlıyor
Bazı taşlar yanık kokuyor
Kimileri hasret
Öyleleri var ki,feryatlar yükseliyor semaya

Boş koridorlarda ayak sesleri
Kulaklar kabartılmış,sıra kimde telaşesi
Nefesler tutulmuş
Kalpler bir tempoda çarpıyor

Burda açılan kapılar özgürlüğe açılmaz
Ya coplanmadır yada falaka
Özgürlük
Sadece yürekte ve hayallerde

Bu sürgün ne zaman biter?
Önce günleri unuttum
Sonra aylar kendisini unutturdu
Yıllar ise dalga geçerek elveda

Yıl bilmem kaç
Ayak sesleri yankılanıyor koridorda
Biliyorum sıra bende
Nefesimi tuttum telaşeye gerek yok diyorum

Kurmuş haramiler darağacını avluya
Büyük bir ceviz ağacının sulietinde
Az sonra şafak sökecek
Hep idamlar bu saatlerde olur
Bende gidiyorum işte
Özgürlüğe gülerek.....

ya tabe mlogo volim
26/07/2011