Şafak Şiiri - Ethem Vayvaylı

Işıklar deryaya süzülürken akşamları
Şafağa düş kurarım ıssız penceremde
Gece, gelecek sabaha saklarken camları
Merhalesiz hayaller boğuşur içimde

Lehim damlatır sıçrayan zamana
Körüğünde eriyen bir avuç göz yaşı
Sevinci müjdeler sarsılmış insana
Vicdanın iki büklüm duruşuna karşı

Feryatsız kulun tokmağıdır şafak
Sökülürken umut ufkundan güneş
Sefalet hayallarine çekilir zikzak
Gözyaşıyla yoğrulur şafakta çilekeş