Şafak çok geç söktü,
Don vardı bu gece ;
Penceresinin altına yine de
Çılgın aşkım beni götürdü.
Titriyorum ama,
Soğuktan çok heyecandan;
Sesinin ürpertisi udun
Kalbimle konuştuğu sırada.
Bir küçük uşak gibi heyecanlanıyorum,
Duvarın üzerindeki kepenklerin
Gürültüsünü işitebileceğim
Daha emin bir zaman bekliyorum.
Ve yavaş geçiyor dakikaları
Senin sabah gülümsemenin
Bana görüneceği, birden,
Çerçeve içinde, yapraklarla çevrili.
François Coppée (1842-1908)
Çev. Sunar Yazıcıoğlu
Kayıt Tarihi : 4.6.2018 19:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!