sancılıydı şafak gündoğumunda
uyku sersemiydi henüz kuşlar.
ve kursaklarına
bir lokma inmemişti daha...
duman altı odamın
açıp penceresini sessizce,
savurdum göğe
öldürdüğüm düşlerimi,
kimsecikler görmeden.
aç kuşlar kapıştılar
hepsini birer birer;
göremeden henüz
kimsecikler.
Kayıt Tarihi : 15.4.2012 13:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Ankara
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!