Şafak ne için durduğunu biliyor

Nazik bir acıma aşkın yansımasıdır
Çiçekler kuruyunca bir koku bırakır
Mutluluk gibi birşey zamanla yarışır
Dilim titrer Kelimeler ağzımda kalır

Denizin kıyısında deniz ve dalgalar
Kokulu rüzgar renkli parlayan yıldızlar
Nefret ve iğrenme bile sevgiyle başlar
Ve şafak ne için durduğunu biliyor

Her an ellerim telefona uzanıyor
Sesim bir yüzeye çarpıp geri dönüyor
Geniş yankılarla tekrar geri dönüyor
Ruhumun etrafında sessizce dönüyor

Duygular, ayaklar altına alınıyor
Çiy damlaları kabarcık hale geliyor
Sağ belleğim hedonizm ile tanışıyor
Sol belleğim depresyon ile çatışıyor.

21.12.2020

Hüseyin Çoban