ne kaldı şurda gündoğumuna
ağırlaşsada adımları saatlerin
kapanmasada gözleri...
baykuş bakışlı şafakları
ne vakit bu kadar bekleye durdun
ne vakit erken kalkıp ranzandan
uyanışını seyrettin
bir bu vakit:
özlemin
endamı görülmemiş
ne kaldı şurda gündoğumuna
kar soluklu bir romanın ömrü
lekensiz çıkma yolculuğa
uzatırsın tahammülünü
nereye götürecek bu heyecanın
kaldığın dizeler hasret tutmuş
tirbuşon vurulmuş tozalmadan
bıraktığın şaraplara
dil dökmez gayrı kimseye balıkçına uğrayan
yalıçapkını;
kursağına takılsada üç-beş lokmanın hayali
unutmadı zira vefasız ayrılığını
geda yine kelepçeli
ne kaldı şurda gündoğumuna
gelindiğinde imgelerin sonuna
bu ayak sesleri yabancı değil
tırmanırken kuzguncuğa
(16.04.04)
f tipi hapishane EDİRNE
Kayıt Tarihi : 12.11.2005 16:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!