Şafak Gülüşlü Sevdam Şiiri - Mehmet Çoba ...

Bakışlarında şiir, gözlerinde umut, yüreğinde merhamet olan
Teni begonya, teni bahar, teni hep toprak kokan
Gülüşü yıldızlara ışık
Dertlere şifa
Saçan
Sevda çiçeğim
Karanlıklar ortasında
Yalnızlığımdan kurtulup
Sana kavuşmak
Özlemiyle
Dopdoluyum dopdolu
Dünyayı saran
Mavi gök kubbenin altında
Müddeti çoktan dolmuş
Kırık-dökük
Bir yelkenliyle
Okyanuslardayım şimdi
Aydınlığa doğru yelken açarak
Geliyorum sana
Sabırsızlıkla
Hasretle
Ölürcesine kendimi sana verdim
Dalgalar, üstüme-üstüme geliyor habire
Uğultuyla
Yığınla
Yıkıma uğrayan yüreğimde, dinmeyen acılar içimi burarak şiddetle

Hasretle, sabırsızlıkla dünya üzerindeki güneşe koşuyorum
İçinde sen olan o güneşe
Özlemle
Sarılıp
Göğsünü öpmek isteğimle
Şimşek yüklü bulutlardan
Sıyrılarak
Tüm ruhumla
Sana geliyorum umutla
Sen, kalbimin merkezi
Sen, kalbimin sessiz
Çığlığı
Çektiğim acılara şifa veren ilacım
Ey sevdam, yok sayma beni
Senden başka gideceğim
Ne bir liman
Ne bir sığınak
Ne de bir yer var
Boğulmak üzereyim
Can simidim ol, kurtar beni
Dalımın, bağımın en eşsiz
Bülbülü
Derinden özledim seni
Haberin ola haberin
Anla beni ne olur anla beni, yıldız bakışlım
Her zaman ilkbahar kal öyle, bana vereceğin o güzel papatyalarla

Ey şafak gülüşlü sevdam, sen bende ben sende çoğalalım hep
Tomurcuklanarak
Çiçek, çiçek
Pıtrak-pıtrak
Yaprak, yaprak
Yeter bitsin kara kışlar
Bitsin bizi ayıran bu yalnızlık
Bitsin, zindanda yaslı geçen, anlatması çok zor acı dolu günlerim

Bitsin endişeler, kaygılar, acımasız zaman, bitsin tüm korkular
Varlığınla beni ayakta tutan
Beni yaşama taşıyan
İlkbaharım
Bir daha
Ama bir daha
Bırakmaksızın, sarıl bana
Cascavlak
Yüreğimde kalan en sıcak yanınla
Sevdam olarak
Umut olarak
Sen olarak
Dünya üzerindeki güneşim kal bende, şafağın bitmeyen rengiyle

Mehmet Çobanoğlu
06.03.2018
Silivri