Sinsice delen ruhların zarını
tek hücresiyle çoğalıyor keder.
Yara açmaktan küçük kalbimize
kâinat sabıkalısı bir sancı
kevser ıslağı fotoğraflara
bırakıyor siyahî çatlağını.
Çatırtıyı duyan kulağı yerin
en kalın anlam duvarını
Araf’ta sedasız ören gece.
İşte Tanrım!
Yıldızlar kurban ederken sökülen şafağa
ölü evlatlarını meleklerinle büyütüyoruz.
Sığındık merhametinin gizli hırkasına
buz tutsak üşümüyoruz …
Kayıt Tarihi : 24.12.2012 04:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!