Şafak Bİtmez Şiiri - Hüseyin Namal

Ardı gözükmeyen merdivene bakıyorum,
İnsanların önce kafası çıkıyor,
Herkesin telaşı ayrı...
Kimi etrafına,kimi arkadaşına bakıyor yürürken,
Başı önde olanların mahcubiyeti malum.
Öğrenciyiz sözün kısası,dert biter mi? ..
Kimimiz fakirizdir,kimimiz tembel,
Kimimiz terkedilmiştir, kimimiz terk etmiştir,
Aşk acısı bir başka koyar öğrenciye...
Kantinde dinledinmi efkarlı bir türkü,
O günün paydos etti demektir.
Hele bir de ailen düşerse yüreğine,
Sızım sızım sızlatır sazın telleri seni...
Başlarsın şafak saymaya,
Aile acısı bir başka koyar öğrenciye...
Bir yanda sorumlulukların,bir yanda özgürlük.
Bu denli özgür olmamışsındır ömrünce,
Dersi asmak için hastalanmana gerek yoktur,
Kafam dağınık dersin gezersin gönlünce,
Hesap yok...
Birde hesap ödemek vardır,zorlar seni,
Fakirlik bir başka koyar öğrenciye...
Kız arkadaşını alıp götürmek istersin en kral mekanlara,
Artık sen kralsındır,sayılı insanlardansındır,
Son durağındasındır sorumsuzluğun kim tutar seni.
Tabii ki ay ortası bataklığı,paralar duman.
Durmadan küfredersin dünyanın düzenine...
Hata asla kendinde değildir sen gençsindir.
Hem zaten,
Hata yapmak bir başka koyar öğrenciye...