Şafak Şiiri - Murat Korkmaz 4

Askerde, koğuşta yatağındasın ve bir asker gelip, murat telefonun var diyor, hemen koşarak gidiyor telefonu kulağına tutuyorsun, karşıdan gelen ses sevdiğinin sesi "aşkım" diyor sana, ama sen ona cevap veremiyorsun sesin kesiliyor nutkun tutuluyor, oysa aşkım, sevgilim, birtanem, canım, kelimeleri aklında dır ama özlem bu kelimeleri boğazına düğümluyor söyleyemiyor cevap veremiyorsundur. Ama sen bir askersin ve gücünle özlemi yenip, sevdiğine sadece "sevgilim"dedigin anda göz yaşların süzülü verir, işte özlemenin en belirgin özelligidir o gözyaşları, oysa ondan gelecek bir aramayı beklemişsindir aylarca, o telefon hiç kapanmasın istersin, ama sırada bekleyenlerin hatrına kapatıyor ve ona kavuşacağın günün şafağını saymaklar gececektir günlerin, çektigin çile, yapdığın egitim, aldıgın emirler, seni daha güçlü yapacaktır. Askerde sadece sevdiklerini özlersin, ama askerlik bittiğinde askerlik anınlarını daha çok özlersin unutma, askerlik kutsal bir görevdir bu görevi yapmayan bilmez, evet ben yapmadım, hayat izin vermedi bana, ama gögsümde, yüregimde yanan vatan aşkı da hiç sönmedi sönmeyecektir. Askerlik laylaylom yeri değil Askerlik ana ocağı değildir. Asker olan kişi adamdır, vatani görevini yeminli bir vatan evladı dır. ben askere geldim deyip de yatmak değil, düşmana karşı gögsü imanlı, eli her daim tetik te gözü pek aslanların yeridir. Vatan toprağı bir askerin en çok özlediği sevgilisidir. Bu vatan benim, askerlik en asli görevim, polislik en büyük hayalim ama hayat bunlara sahip olmama izin vermedi. Umudumu kaybetmiyorum, ben bu
VATANIN OĞLUYUM