Şafak Şiiri - Turgut Uzdu

Şafak

Çok severdim şafağı
Hayallerimi taşırdı geceden kalan
Süslerdi, boyardı yedi renge
Papatya olurdu, gül olurdu kelebek, kanarya olurdu
Hışırtılarıyla şarkı söyleyen bir gölge olurdu
Uzun uzun her notasını okşardım

Mutluydum sevginin kanatlarında
Şiirler yazardım şiir içinde
Heceler hece içindeydi
Her harfte sen gizliydin sevgili
Sen gizliydin

Yağmurlar uğramazdı yanaklarıma
Ölünceye kadar derdim
Ölünceye kadar bu sevgi yaşar
Hep tebessüme vurgundu dudaklarım

Sonra, sonra anlamsızlık doldurdu günü
Tercihin gecesi başladı
İnatlaşmanın ucundaydı son
Maksatsız harfler dokundu perdeye
Gong çaldı

Vakit karardı en koyu rengiyle
Artan sıcaklık kadar uzaklaştı yüreğim
Ben döndüm sen kaldın hatıralarımda
Hatıralarınlasın

Şimdi mutlu ol
Şafak güldürsün dilerim yüzünü