Şafak Şiiri - İbrahim Daş

Bir yanık sevda türküsüdür şafak,
Lalezardır bahçıvanı meçhul,
Tan yerinin ağarmasıdır karanlığın
ardından,
Umudun habercisidir yeisten sonra,
Ve çölde vahadır şafak,
Yakıcı sıcaktan melteme dönüşmesidir
rüzgarın,
Buzullardan bahar tadında sıcaklığa
geçiştir şafak,
Kurumuş topraklarda, gazel yapraklarda
bir şebnemdir şafak,
Şafak karlı dağların ardında özlenen
yardır,
Şafak rotasını kaybetmiş, fırtınaya tutulmuş
geminin limanıdır,
Nehirlerin koştuğu deryadır şafak,
Kısaldıkça uzayan, uzadıkça kısalan
bir efsanedir şafak,
Yıllarca söylenecek ve yıllardır
dillerden düşmeşyen,
'Yanık bir sevda türküsüdür' şafak