Biz şafakta ölmeye alıştık
şafakta gülmeye
ağlamayı şafakta öğrendik
şafakta filizlendik topraktan
boy verdik kardelenler misali
şafaklarda meyvası olduk darağaçlarının
direnmeyi şafakta öğrendik
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta