Şafak Şiiri - Abdullah Alageyik

gün şafağa vurdugun an
ellerim kelepçelenir aşkından
simamda yanıkbir ter kokusu
içime işlemiş bir sevda
gelde çıldırma

bir gün bırakıpta seni
gidersem
sakın şaşkınlıkla bakma
o anlamsız duvarlara
bilki bu infazıdır hayatımın
ve bu son mektuptur
gönlümden arta kalan

yaşam mı?
belki birgün hiç beklemediğim bir yerde
beklemediğim bir anda
beklemediğim biri tarafından
beklemediğim birşekilde yaşanır kimbilir
farkettinmi ne kadar beklemediğim şey varmış
senin beni beklemediğin gibi