Şafağın Gözleri Şiiri - Ufuk Nazım

Yuvalarında kızıl
Kuruyan iki güldü onlar!
Onlar ki
Çelişkili bir ömrün
Yitik gezginleriydi!
Dolanan göğü
Gezgin bir ay misali.
Ve onlardır;
Değiştiren öyküleri.
Merihte beliren
Yaşam zerreleri
Ve Arda boylarından
Yükselen ezgi tınılarıyla
Doğan her günde
Şafağın gözleri oldular.
Aynı yöne bakan
Omuz omuza
Sonsuza akan
Biri diğerinin
Yarısı olan
Bir bütünün
İki parçası gibi
Kavuşmanın tılsımıyla
Duvarların karanlığını
Yıkanlardır onlar.
Değişir elbet öyküler
Kalmışsa içinde
Şafağın gözleri
Ve varmamışsa ölüm
Sevdalının kıyısına.
Öyküler
Değişir elbet!