Şafağım güneş ellidir

ey keser ey eğri elim, kemiğim
sayemde beni kendine yontuyorsun
sapın benden biliyorsun dedi çınar
eğri kaburgamsın,
ikimizin diyalektiği,
ben uzlaşı ve ödün
sen budama, teslim almasın.
şaşmaz sosyolojik ilke,
tutup da kaldırdığın sadece
düşürebilir seni yere.
kıyıcıdır.
şafağı bulacağım yüreğimde
yaşama sevincimi alamayacaksın elimden,
yüreğimden sen bile şahrud
geceyi gömeceğim tenine, karanlığına.
gecenin dekorunu tamamlayacaksın
yükümü yığacağım üstüne,
silkinip doğrulacağım yeni güne.
ışıklar damlayacak anlımın kalın çizgilerine.
ellerim sarmaşıktır tutunur sabahın ak duvarlarına
sarar sarmalar yeni bir yaşamı.
uyanıyorum senden.
gölgem bile uyumayacak sende.
kandan örgüler yap sen yine
günü geldiğinde kullanacaksın.
bıçak gibi gözlerine güvenerek.
yanımdayken yokluğundan yoruldum, karanlık yüzünden
yıkılmış türkülerim ayaklanacak ağzımın ışığında
yüreğim ateşini yeniden kazanacak alevi canlanacak
külleri çiçeklenecek ağzımda şafağa.
gün mucize içindir kendimden ötelere gebedir.
şafağım yaralanmayacak asla güneş ellidir.
kendime düşman etmeyecem kendimi yeterlidir.
açık ki, ölüm evinde kalmayacağım.

7 eylül 2010