Saf Yürek Şiiri - Ersin Kadir Güneş

“Şairler yalancıymış”
O zaman en büyük yalanı şiirim söylemeli
Kıyamete kadar sürmeli doğruluğu
Denizler tutuşurken bile inanmalı saf yürekler
Binlerce kez içine attığı çığlığı haykırmalı sönen güneşe karşı
İyiler kazanır dostum
Soytarılar sevilmez
Erasmus bilgeliği övmüştür
Bunlara inanırken yummalı gözünü
Çünkü, pandoranın kutusu kilitli
Umut kaçmayı başarmış
Saf yürekler bu efsaneye aldanmıştır.
Biliyorum, buna gülünür belki de
Oysa hepimizin ömrü yalanlarla başlıyor
Ömrün, bir leyleğin ayağında başlamadı mı?
Daha niceleri…
Hatırlar mısın?
Kadının yastıkta dağılan saçları
Senin için anlamsız
Saf yürek aşka da böyle atıldı.
Rivayet o ki,
Sönen güneşe haykırırken,
Kadının saçları omuzundan sarkıyordu.
Biliyorum, buna da gülünür belki
Böyle şey şiirlerde olur
Çünkü, şehvet, Pandora’nın kutusunda değil
Sevgisiz sevişmelerin fahişe yatağında
Aşk nerede peki?
Sizler bunları düşünmeyin
Ben devrinin yalnız kralları
Görünmeyen tacınızı düzeltin
Ezberlediğiniz fermanları savurun
Kendi gücünüzle övünün
Şiirlerin gücünü küçümseyin
Beceremezsiniz
Sezar’ı öldüren bıçak benim elimde
Firavunu boğan deniz kadar kanım var
İnanmazsınız biliyorum
Şairler yalancıymış dersiniz
O zaman ben de derim ki
Herkes kendisine şair
Şair herkes kadar yalancı

Ersin Kadir GÜNEŞ