Saf yunuslar gibi vurdum karaya.
Bir yaram bölündü bin bir yaraya.
İnsanlar kul oldu pula paraya.
Meyer ki dert menfaat miş bilmedim
Kalbime gömmüşüm sızılarımı.
Deyiştirememki yazılarımı.
Koynumda büyütüm kuzularımı.
Sevigi veren merhamet miş bilmedim.
Dost elinde darbe yedim darıldım.
Bir soysuzun gözlerine vuruldum.
Gençliyimde hızlı gitim yoruldum.
Gerçek olan dost sıhatmış bilmedim.
Aşk sarhoş eyledi beni uyutu.
Benim için vaz geçilmez umut tu.
Bir uçurum başında elimde tutu.
Candan seven eş sıhatmış bilmedim.
Kayıt Tarihi : 24.4.2012 21:02:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Umut Suci](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/04/24/saf-yunuslar-gibi-vurdum-karaya.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!