Öyle saf, öyle duruydu ki
Sanki pınardan akan suydu.
Baktıkça kendimden geçtim,
Ses yok, söz yok ikimizde de,
Esen fırtınaydı içimizde.
Gözlerinde sessiz bir bahar,
İçimde fokurdayan gizemli hava.
Bir damla gibi düştü kalbime,
Ve ben hep o damlanın içinde
Kayboldum, geçtim kendimden.
Ne bir rüzgâr savurabilir beni,
Ne de zaman silebilir içimden
O saf ve duru akışı.
Görsem de başka sular
Şimdi de arıyorum sullar içinde seni
Nasıldı bilmiyorum, fırtınaydı esen,
Ama gözlerim suya değdi bir kere.
O berraklık işledi her yerime,
Ve ben artık hiçbir suya bakamam,
Görmeden, hatırlamadan, duramam
16/03/2025
mesakin
Kayıt Tarihi : 16.3.2025 10:23:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!