Saf sevgili olmuş kalem

Ak pınarlarda
Üstü açık gezen
Yaman sevda düşleri
Hırpalandıkça
Gülen göze küserdi
Su yerine
Göz yaşı dökerdi
Çoban ateşleri yanınca
Susayan tüm yıldızlar
Bu sudan içerdi
Bir çoğunun ismi bile bilinmezdi

Yangın can
Işıltı içinde gömlek değiştirirken
Gurbet ayrılığına yakalanmış
Aç çocuklara yarenlik ederdi

Bir gün
Selvi ateşleri başlayınca
Tutunacak hava arayan
O arsız ateş
O can alış
Siperlerine sakladığı tüm taşları
Suyun durgun yüzüne
Atıpta rahatladı

Her bir dalga
Dönüp ayaklarına ulaşınca
İlk defa
Kavuşmaya ağladı

Mektup bekler
Gir tenin alevi
ben günahsız
Sen çarmıhsız gezerken
Öleceksin derdi
Tüm günahı isa cekti
Kimsesizliği
Bu yüzdendi / isa sevmişmiydi
Bilmezdi

Delilerin doğruları
Kitap karıştırırken
Çözülen tüm sorular
Sıraya girerdi/Çözülmeden geri teperdi

Aşk
Sorusu olmayan cevap
Yenilgiyi kabullenmeyip
Dağlara çekildi
Düğümlenmiş bağrında kıyamet
Kıyamet
ki bir kadın
Deşse yaraları
Öylesi aç bir sevda
Kan fışkırır bakışları
İkiye böldü kalbini
Biri dalda elma
Biri can da bıcak
Keser gözlerini
Geceden sabaha

Kavuşmanın ilmini bilir
Sigaranın dumanı
Söndürür
Alkol yangınlarını
Şarhoştur geceler
Sarhoştur sevenler

Seven ahdın kalmasın/ bir öpeyim gecer

Saf sevgili olmuş kalem..yazar...yaşamaz

10 Nisan 2004 ' İçimin Kitabı '