Saf saf, Şiiri - Abdulhamit Erkaner

Saf Saf,

Allah Kenetlenin Birlik olun,
Hepiniz kardeşsiniz buyurdu,
Mezhepler 'saf' 'saf 'bölündü,
Fırkalar 'raf' 'raf' ayrıldı,

Tekbir getirerek,
Kan döktü can aldı,
Kardeşine kindar oldu,
Dinine Din kattı,

Vahye sarılamadı,
Kitabını aralamadı,
Başlangıcı böyle oldu,
Bu ise mağlubiyeti doğurdu,

Oluk oluk kan akıtıldı,
Nehirler doldu taştı,
Hem küffarın topundan,
Hem kendi kılıcından,

Buyruktan ayrıldılar,
Zillete saplandılar,
Hala bu durumdalar,
Beyinsiz asalaklar,

Dün, Ey cemaat,
Safları sıklaştırın,
Girmesin aranıza,
Şeytan denirdi,

Bir mikrop musibeti,
Safları 'saf' 'saf' araladı,
Şeytan ise bana artık,
Gerek kalmadı dedi,

İnsanlık bu musibeti,
Sadece, Hastalık sanır,
Mikrop sanki Adam' ayırır,
Anlayana bilene uyarıdır,

Putlar yıkılmadan,
Zalimler ayıklanmadan,
Vahdet oluşmadan,
Halklar ayaklanmadan,
Rabbine ram 'olunmadan,

Azap bulutları fırtınalar ile,
Esecek esecek esecek,
Sanmayan ki bu helak,
Bu son olacak ve bitecek..