Saf Sabırla, Naif Hayaller Kurarken

"saf sabır, naif hayal"

Hafif bir ışık altında kendini saran bir heykeltıraş
İlk o yoğun bakışlardan aklımı çelen zarifane duruş
Titreyen elleri sanki sonbahardan kalma kuru soğuk
Gözlerindeki o şenliği, mutlu halini nasıl unutabilirim?
Aklımdan hiç vazgeçmiyorsun, rüyalarımı bırakmıyorsun.

Düşünsene saf bir sabırla, sen de naif hayaller kurarken
Yandığım, bin pişman olduğum elini tutmamamak var ya,
Şimdi yakan o doyumsuz venüs gözlerini düşlüyorum
Bir imkansız aşkın şu ömrümü param-parca ettiğini
Yolculuğumun başlanğıcı, sanki yalnız zambak fidanı.