Saf olmaktan yana değil, mutluluktan kor ...

Düşünme hayatı öyle, boşu boşuna,
Sürünüp duruyoruz şunun, şurasında.

Kimimiz çalışkanızdır, iyi bir yere varırız.
Kimimiz kısır döngüde tepe taklak kalırız,
İçimiz de kötülük yoktur ama
Ona buna bakarız.
Saf olmaktan yana değil, mutluluktan korkarız.

Kimimiz inançlıyızdır, inanmayana çatarız.
Kimimiz keskin bir ütopyada yaşarız.
Bilinmeyene çare vardır ama,
Biz kafamıza sıkarız.
Saf olmaktan yana değil, mutluluktan korkarız.

Kimimiz duygusalızdır, kalem olur silahımız.
Kimimiz ağır bir mermiden, arta kalanız.
Zor olana kolay bulunur ama;
Sıkıntıdan patlarız,
Saf olmaktan yana değil, mutluluktan korkarız.

Kimimiz sinirliyizdir, bir sözcüğe bakar hıncımız.
Kimimiz uysallıktan, gülümsemelerle yaşarız.
Gülmeye bir çok neden var ama,
Ağırlığımızdan kayarız.
Saf olmaktan yana değil, mutluluktan korkarız.

Düşünme hayatı öyle, boşu boşuna,
Sürünüp duruyoruz şunun, şurasında.

Emre anlayamaz onun bunun derdini.
En son kefenle gördü şerefsizin halini.
Nasıl, nasıl ipe vurmuşlardı zalimi? !
Bir tek söze hacet yok kötülüktür acı veren.
Bu dünyada değil de diğer dünyada delirten.