Saf Duygularım Şiiri - Şentürk Dursun

İçimi dökmeye mürekkep yetmez
Kaleme darıldı saf duygularım
Gönül isyanlarda kelepçe tutmaz
Fizan’a sürüldü saf duygularım

Sana hasret geçen, her mevsim kıştı
Ağlaya ağlaya gözlerim şişti
Kalleşlik bilmezdi tuzağa düştü
Bağrından vuruldu saf duygularım

Çare bulamadım, gönül yarama
Sevgi mi, nefret mi, hepsi muamma
Çelikten örülü, sanırdım amma
Kırk yerden kırıldı saf duygularım

Sensizlik anlamsız, varlığım hiçti
Susadı, yalnızlık şerbeti içti
Senden ayrılalı, kaç mevsim geçti
Saymaktan yoruldu saf duygularım

Ne ateşim kaldı, ne ateşten kül
Ne dalımda gül var, ne öten bülbül
Yine efkârlandı şu deli gönül
Sanma ki duruldu saf duygularım

Hatıralar kaldı, tozlu raflarda
İğneler gizlenmiş, süslü laflarda
Sevgiyle ihanet, aynı saflarda
Hicrana sarıldı saf duygularım