Saf Çocuk Doğumu Şiiri - Süreyya Aktaş

Kadın
ADAM
Çocuk
Temizlik, kendi temizliğim diyerek, içindeki ve dışındaki kirliliğini arındırmak için kapıyı açıp, banyoya girdi. Banyodaki yıkanmamış, çarşaf, battaniyenin üzerine çıplak ayakları ile basıp kapıyı kapatmak için yöneldi.

Çamaşırlarını o kadar biriktirmişti ki artık ne içine alabileceği güzel kokular, ne de dışa vereceği kadar renkli çiçekleri kalmıştı. Kendisini bir ot yığınına benzetti. Yıkanmamış çamaşırlar ise onun için kendini nadasa bırakmamış toprak gibiydi. Eşyaların düzen ve tertipleme işi hep ebeveynlere kalıyordu. Yardım ediyordu her an ailenin büyüğü.

Çamaşırlar küvetten boşaltılıp, yere konuyor ve ayakları ıslanıyor. Bir köşeye biriktiriyor. çamaşırları yıkanmasını bekliyor. Ve sırasını… Beyazlar… Siyahlar… Renkli ve renksiz çamaşırlar ayrılıyor… Ve sadece çarşaflar ve battaniyeler köşede bekliyor… Karışık yıkansa ne olur ki … Beyaz siyaha…siyah beyaza boyanmaktan başka… Kapıyı kapatıp, bir oh çekiyor.
- Şimdi rahatım, nefes alıp verebiliyorum. Ne kadar yoruldum. İşte, toprak, işte su, işte hava, işte ateş… Hepsini fark edebiliyorum. İşte, çiçekli elbisemi çıkarıyorum, işte, meraklı gözler ile bakıyorum mor çoraplarıma ve kısa şortuma… Ben bunca zamandır neden fark edemedim. Kat kat değişik kıyafetler giydiğime… Tıpkı kuru soğan gibiyim.

Her başından akıtılan su ile ıslandığında üzerinde mor çoraplarını çıkarmadığının farkındaydı. Banyoya girip, temizlenmeye çalışan kadın, bakar ki etrafında çok yıkanmamış elbiseler var. Aslında kendine ait olmayan eşyaların üzerine bastığını görünce, tereddüt ve kararsızlık yaşar. Vücudunda ki olumsuz pisliğin farkındalığı ile leke kalmış bedenini temizlerken, kararlarının peşinde koşması gerektiğini ve yeniden başkalarından aldığı karakter kirliliğini de kuru soğanın zarı gibi soyar…

Hiç düşündünüz mü? Hayal gücünüzün ne ile ilgili olduğuna dair bir fikriniz var mı? Veya hayal gücünüzü gördüğünüzde ne yaptığınızın farkında mısınız… Elbiseleri çıkarıp atarken, bir başkasının toplaması mı önemli yoksa, kendiniz mi toplasanız temizlenir siniz…

Vücudunuza geçirdiğiniz zırh sizi korkutuyor mu? ... Utandırıyor mu? . İçimizdeki Sen ve Dışımızdaki Ben çamaşırlarını düşündüğümde öz benlik Köyü yolculuğunda, kangru ayağına benzeyen bir dirilişin, beni bana, seni sana getiren sevgi tohumu elbiselerinin kin beslemeden,nefret duymadan gelenek ve göreneklerimizi unutmadan sabırlı ve kurallar peşinde eğitilen ve öğretilen inanç eksikliği ve görgü noksanlığı içerisine ak bir güvercin resmi konulan çarşafların çoğalmasını özlemek yerine, ergen yaşta evlendirilip, çoluk çocuğa karışmış kardeşlerimedir bu yazım… Bu inciler… Bakıp sorgulamadığımız ebeveynlerimizedir.

Bu inciler… Görüp müdahale etmediğimiz ebeveynlerimizedir…Bu inciler… Fark edip espri yapamadığımız ebeveynlerimizedir…Sadece okumak yetmiyor. Okuduklarından bir ders alıp etrafa inci dağıtmayan, yıkıcı eleştiri de bulunan, empati kuramayan, benzeyen yanı olduğu halde, bu karamsar düşüncelerin öfkeli yıllara denk artık yeni başlangıçlar için diriliş kadınlarımızın ve olgun adamlarımızın sağlık ve eğitim alanın da yenilikçi, özgür, gülümseyen beyinlere farkındalık aşısı vurulduğu gün, maddeye düşkün dirilişin sağduyuya ihtiyacı var. Çocukluk yıllarınızı bir kez düşünün, kısa pantolonlu saf çocuk doğumunuzu, gizemin özverisin de, nakış hırsızlığı yapan, insan topluluklarının bütünlüğünü, mutlu, sevgi, paylaşım, huzur dolu bir çocukluğun olgunlaşmamış meyvesini, içimizdeki çocuğun ve çocuklarımızın dinlendirici mekânlarda kaybettikleri kimlik avlarını… Susmayın… Yaşamınızda rol alın, şöhrete ihtiyacınız yok. Ruhunuzla iç içe olun. Özgürsünüz, gülümsüyorsunuz…farkındasınız…

Peki içinizdeki iletiyi dışarı çıkarmadığınız sürece ailenizden, çevrenizden, mesleğinizden, kişisel kimliğiniz için kaleme sarılın… Bir insan bir değer kampanyamıza kapılın. Para istemiyoruz…

Kütüphanelerde okunmamış sayfaları açılmamış çocuklarımız için bir kelime bir işlem işleyin.