Saf anlarım Şiiri - Ahmet Aktaş

ve yine güzergahındasın yaşadığım yaşamın
işgüzarlığınla geri dönüyürsun
akşamdan tana kadar
dilbaz bülbüllerimi kekeç öttürüyorsun
gitmiyorsun
nezdimde Kabil'e ölüm çoğaltıyorsun

bazen gider gibi oluyorsun
ve Emrehebeli hayalinle
tekrar bana geri dönüyorsun
dönüyorsun
bedenimin üzerine veba taşıyorsun

dahası karındaş olduğum
keskin kamalı sevdanı çıkartıyorsun kınından
ve vazgeçilmezliğini hükmediyorsun çaresizliğime
tıpkı melez bir melanet gibi
dem vuruyorsun her an anıma
tufandan ırsi imalı bakışlarınla
sanki martin sıkıyorsun
karanlığa kılıbık zürriyetsiz aydınlık kuşlarıma

dahası bir yokuş çıkımına yelteniyor öz-derim
çaresizce ,hüzün örtülü
göz çevremdeki cılız otların döküldüğü yollara
yollara sürüyorum
kötürüm, boynu bükük gölgemi

tabi bu sana yetmiyor
ettirgenliğini zorakileştiriyorsun basiretsizliğe

cevherimde filizin kırağı yemiş gibi
uzaklığın yer ve gök gibi
ahiret için bana saklanmış bir azap
ve ruhumun sana dahadırlığında
gidilmeyen yerlere gitmeme sebep oluyorsun
gidemediğim yerlere de
gözlerimin bulanık fer sularının selleriyle gider gibi

tabi bu bana yetmiyor
habire
belana hasret göz uclarımı bileyip duruyorum geceden
hane görünürde görülmeyen
gür olduğunca gür gözlerin görüldüğünde
kessin diye gözlerim bela gözlerini
göz uclarını bileyip duruyorum geceden

ve sen hala sedef aklığında
kendinsizliği emzdiriyorsun saf anlarıma
ve ben hala yokluğunda
yavan kalırım varlığıma

hade anla
anla artık ırkından olmayan beni
çünkü
adama başka türlü şeylerden
daha dokunaklı gelen
başka türlü bir şey bu
hade anla
anla yoklugunda
varlığım zaten heba

2005