Sadiye Şiiri - Bekir Gedikoğlu

Sessiz ve sedasız Ankara’ya uğurlandım
Otobüse hep birlikte arkadaşlarla bindim
Üniversite denen okulda beş yıl okuyacaktım
Anlaşıldı Ankara da Sadiyesiz ve kalpsiz yaşayacaktım

Birlikte gezdiğimiz fındık bahçelerini özledim
Sadiye ye her hafta mektuplar döşedim
Kalemin mürekkebini göz yaşlarımdan derledim
Sıla-gurbet arasında turnaları tatar eyledim

Sensiz Ankara’ya başkent diyemem
Anlamalısın sensiz bir hiçim SADİYEM
Her ne kadar vefalı dostlar ile birlikteysem
Sensizlik içimde doğuruyor büyük bir deprem

Mehtaplı gecelerde kumsallarda çok dolaşmıştık
“Ne olurdu güzelim-Sevsen beni” şarkısını birlikte paylaştık
Denize girdiğimiz kumsalda ne çok anılar bıraktık
Anlıyorum ki senden ayrılmam çok büyük şansızlık