Şadırvan Şiiri - Murat Tali

ve sen arkanda toz karası buğulu kokun ile
karıştın ne olduğu belirsiz zamanlara
katıksız açlıklara terkederek beni
zalim ile yaren ettin sıla akşamlarında

o vururken sazının tellerine kinayeli
ben senin hasretini çiziyordum
oturduğum sert ranza üzerinden
baktığım şadırvana

gece üç beş nöbetlerine kalkar gibi
üşüyen suya sokardım ayaklarımı
su üşürdü ben üşürdüm şadırvanda
sabırsızca koşuyorum ayna karşısına
sıralanmış damlalar içinden

hikayemizi anlatırken kendime
rüzgarda sallanan kavak yeli
gibi oluyordu
şadırvandan akan su