Sadık Köle Şiiri - Hanifi Kolukısa

Sorma ey dost hallerimi sorma harâbım,
Savunmasız kaldı gönlüm kalkanı yoktur,
Eridim dost zerre oldum ben ki türâbım,
Alev alev yanar kalbim dumanı yoktur.

İster Aras ol, Sakarya veyahut da Nil,
Coşup köpür; ama yalan söylemesin dil,
Güman iman bir arada olmaz iyi bil,
İnancında şek olanın imanı yoktur.

Diğer varlıklardan bizi ayrı yaratmış,
Düşünün diyerek akıl ile donatmış,
Kimin’ ışığa gark,kimini de kör etmiş,
Sanma gâfil bu illetin dermanı yoktur.

Deryâ deniz, ırmak nehir, dere topraktı,
Ektim biçtim her derdime çâre topraktı,
Evvelimiz çamur idi kara topraktı,
Sonumuz da kara toprak imkânı yoktur.

Bir akış ki sesi yoktur durmadan çağlar,
Kimi açık sineleri kor olur dağlar,
İnce hesap bilmeyeni çıkmaza bağlar,
Zaman denen mefkûrenin vicdânı yoktur.

Gerçek âşık gergefini Mevlâ’ya dokur,
Ben bülbülüm bu dilim de gülüme şakır,
Kader, kazâ, hayrı,şerri bilirim şükür,
Hanifi sâdık bir köle isyânı yoktur.