eylül ikindisiydi
minik ayaklarınla saatlerinde yürüdüğün
ve adınla başlayan yağmurdu
sessizce şehre döktüğün
İşte yalnız bunun için bile ıslanabilirdim sana
ismimi anmak kolay belki de senin için
yüzümün sınırları yol ayrımında oysa
kalabalık kentler gibiyim
ağzı bozuk ifadeler vuruyor dışıma
yanaklarım dağılıyor ıslak kaldırımlara
durdu yağmur
gerçekten durdu
hiç gördün mü
bir dizede tertemiz bir yüz
hepsi tamamlanmamış bir acının parçası
en gereksiz
şimdi söylenecek söz şudur
soğuk bir akşamın hüznü var gözlerimde
ağlamaya müsait bir yağmur
gitmeye uygun bir hal var havada...
biliyorum
yağmurun hüzünle yağdığı bir yerlerde
üşüyen ellerim düşecek kalbime
üzüleceğim
-korkunç bir üzüncüm ben-
kazanmaktan çok kaybetmeye oynuyorum bu hayatta
olmaması gerektiği kadar
başkalaşmaya ve değişmeye çalışıyorum
daha fazlasını bekleme
gözardı edilmiş duyguları yaşama arzusu bu
uymuyor kelimeler bazı anlamlarına
su nasıl yanar
ses nasıl kanar
ateşte nasıl parmak izi kalır mesela
bu böyle uzayıp gider
herkes
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!