Şadi Ünal Şiirleri - Şair Şadi Ünal

Sen gittin ya baba
Evimiz bom boş kaldı.
Hepimiz birer birer terk ettik,
En son anam ayrıldı evden.
Yetmiş yıldır ilk kez
Bu kadar uzun süre boş kaldı ev.

Hüzünlüyüm bugün ben,
Gel yaklaş bana,
Güldür beni ne olur.
Öyle acı bakma,
Garipliğimi hatırlarım sonra,
İçim acıyla burkulur.

Dost
Çok değil bir, iki dost!
Dertlerimi paylaşacak...
Kar mı kalır, kış mı?
Yüreğim onlarla ısınacak...
(22 Kasım 2006)

Duydum bayram gelmiş oraya;
Sen çok sevinçliymişsin,
Hepiniz mutluymuşsunuz
Ana,baba, kardeş.
Ben gelmemişim bile aklınıza,
Düşünmemişsin bile yalnızlığımı,

Gökyüzünü sevdim
Güneşi, Ayı, Yıldızı...
Hüznümde,neşemde
Hep onlar vardı yanımda.

Tüm sevdiklerim gittiler birer birer

biz de yaşıyoruz özgürce
o kadar özgürüz ki
gardiyansız dolaşırız evlerimizde
bulgur pilavına talim ederken hergün
tarhana aşımızdır kahvaltımız
misafirliktir iki atımlık çayımız kahvemiz

Gel dedin de gelmedim mi?
Seni sanki sevmedim mi?
Öl dedin de ölmedim mi?
Nedir çektirdiğin bana?

Sen uzaklardasın bensiz,

Obruk Gölü sana nazar mı değdi?
Üstünde Kırlangıç boynunu eğdi,
Göğsümüze senden meltem eserdi,
Obruk Gölü gene dertlisin dertli...

Dozerleri göğsüne dayadılar,

Oy anam oy!
Önce babamı öldürdüler
Sonra da seni.
Benim de bacağım koptu
Kolum koptu anam.
Kaldırıldığım hastaneyi bile bombaladılar.

Ben seninim,
Senin olarak da kalacağım.
Senin için gülecek,
Senin için ağlayacağım.
Tüm çabam senin,
Tüm yaşantım, yaşam gücüm