Sadesin, Onun İçin Güzelsin

SADESİN, ONUN İÇİN GÜZELSİN
Sadesin, olduğun gibisin…
Alabildiğine saf, öyle temiz…
Onun için bu kadar güzelsin.
Bırak yıldızlar tefsir etsin tazeliğini,
Varsın çekemesin karanlıklar sadeliğini…

Sadesin,
Dört mevsimden öte sadeliğin.
Belki mevsimler senin esirin.
Öyleyse alıver baharı kucağına,
Yeşil bir tebessüm boyasın yüzünü.
Okşadıkça benekli kalebekleri,
Bir ney sesi ve
Gülüşün bana kadar uzansın:
-ne dersin?

Sadesin,
Beni şair ediyor sadeliğin;
Tövbeliydim halbuki,
Sevda şiirleri dökmeyecekti bir daha kalemim.
Öyle güzel, öyle yalınsın ki,
Hem hayat sana öyle yakışıyor ki,
Senin için bir şiir değil,
Oturup asırlarca şiir yazmalı derim.
Ah benim kadersiz,
En az benim kadar hüzün dolu sevgilim,
Gelinciğim!
Umutları harcanmış çiçeğim!

Sadesin,
Alev misali yakıyor şairi,
Arzulara atıyor şiiri sadeliğin.
Unutuyorum işte o an,
Dünya neymiş, hayat neymiş, kavga neymiş?
Bir yıldızın kuyruğuna takılıp,
Sahil sahil gözlerine dalıp,
Sesinden ilham alıp bir gazel dökmek,
Ve gökyüzünü kuşlara uzatmak
Yani ne varsa sadeliğe dair
Ona ulaşmak, ona sevdalanmak,
İnan bir ömre değermiş.

Artık sen de biliyorsun;
Sadesin, onun için güzelsin:
Onun için şiir olup bulut bulut,
Gökyüzünde gezersin…
YUSUF GÖKBAKAN