Sadede Gel Sadede! Şiiri - Cihat Şahin

En yüksek sedan ile feryat, figan bağırma!
Tez söyle meramını, sadede gel sadede!
Pür telaş, bu fakiri, afaklara çağırma!
Faş eyle ikramını, sadede gel sadede!

Geldim, gördüm, tiksindim, dünya denen mahbuptan,
Geldi bana gınalar, onu seven ahbaptan,
İnan kalben terk ettim, dünyanızı ben çoktan,
Övme bana gamını, sadede gel sadede!

Türlü aşklar yaşadım, küçük yaştan bu yana,
Nerde görsem bir gülen, hemen koştum o yana.
Gördüm vebal ve azap, dünya ona uyana
Bela gördüm şanını, sadede gel sadede!

Bitirdim koca ömrü, fanilerin peşinde,
Kâh takıldım malında, kâh takıldım aşında,
Bulamadım bir huzur, bin bir türlü işinde!
Sıkmayayım canını, sadede gel sadede!

Kararttılar kalbimi, kara, kara sevdalar,
Kalp ve ruhu karartan, ne kadarda sevda var!
Gördüm insi şeytanlar, her sokakta avdalar!
Kov sende şeytanını, sadede gel sadede!

Düştüm şimdi bir derde, bil dertlerin en hası!
Nurdan sevdalar ile siliyorum kalp pası.
Aşk ise bunun adı? O aşkın müntehası!
Bul sende cananını, sadede gel sadede!

Cihat ŞAHİN
12.11.2009-İZMİR