Sadece yoksun ve kayıp beklentisin, okadar

Sadece yoksun ve kayıp beklentisin, okadar…

Yıldızlar parlıyor, gözlerine bugün,
Gözlerin alıp götürüyor beni, çok uzaklara…
Bulamıyorum seni, kayıpsın uzaklarda,
Gelemiyorum tenine dokunamıyorum,
Sevginin altın meşalesi yanıyor, bu gece…
Her yer kızıl ve sarı san ki; panayır olmuş gibi,
Görünmeyen bir kalabalık var, alabildiğine uzanan yağmurda…
Susuyorum bir müddet, dinliyorum bu yağmurun sesini,
Damlalarına dokunuyorum, kıyısında yürürken,
Toprağa dökülen her bereket tanesinin, kokusunu içime çekiyorum,
Gecenin bir vakti olmuş, sarhoş adımlarımda gömülüyorum,
Kendi içimde hayatın enerjisini arıyorum, dokunmaya çalışıyorum,
Bekliyorum aslında seni; her şey sensin, seviyorum…
Hayat denen bir var bir yok gerçeğin, rüzgârına kapılmış,
Sevgimi uçurtma yapmışım boşluklara doluyor…
Görüyorsun orada bir yerdesin, duyuyorsun hatta beni,
Bir siren gibi patlayan fırtınalar, çağırıyor seni bana,
Hep bir izim seni almaya geliyor, değişik yerlerden,
Haykırıyor aslında sevgim, gel diyor kollarıma,
Ama sen görünmüyorsun, bir güneş olup gözlerime,
Dokunmuyorsun yokluğunda, kuruyan tenime,
Bir veda bile etmiyorsun, gidiyorum senden diye,
Sadece yoksun ve kayıp beklentisin, o kadar…

Oktay ÇEKAL
01.04.2012-11.36