Hayatı salıncak yaparak
Merkezinde sallandın
Yok, saydıkların ki
Onlar içinde sevdiklerini kırmıştın
Ana baba saymamıştın
Kötü evlat neymiş göstermiştin
Bir zamanlar
Sana bir ev kurup
Baba ocağından uzaklaştırıldın
Şimdi ana babanı kırdığın
Benim dediklerine
Ocağının
Uydularını
Yok, sayarak daha ileride
Parlak gelen uydulara yöneldin
Bencilliğini besleyecek parlak uydular peşindeyken
Yakınındaki daha da parlatabilecek uydularını
Kaybettin
Acı denen o yerçekimine feda ettin
Uzaklardan parlak gelen o aşk denen ışığını
Yaklaştıkça ve tamamen iç içe yaşayınca
Tüm kararttığın uydular büyüklüğünde
Siyah bir nokta
Yüreğine düştüğünde anlayacaksın
Yazık ki
Belki anlamana fırsat olmadan
Yok, olup gideceksin
Ne feryadın olacak acın için
Ne de gidenlere uzanacak bir elin
Akıl ve mantık ile vücut unsurlarını yönetemeyen
Her bir canlı gibi sadece yaşayıp öleceksin
Kayıt Tarihi : 22.5.2010 14:20:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)