Aslında azat edilmiş bir yaşamın boşluktaki sesleriydi bu kargaşalı nefes almalar...
Karmakarışık hislerle, karmakarışık düşünceler ve de hissedişlerimle sanki her an aldığım nefesle berabersin vakitli vakitsiz zamanlarda…
Sanki hayatımda başka hatırlanacak zaman yokmuş gibi, çoğu öfkeli anlarımda, bazen kendimi mutlu ve huzurlu hissettiğim zamanlarda, çoğu da seninle konuştuklarımızdan bir kısmını veya benim çaresizliklerime çözüm arayışınla, sana nefretimi yüreğimin bütününde hissettiğim anlarda aklıma düşüyorsun…
Karanlıktı, gece boyu üzerinde kayarcasına son hızla ulaşma yerimizin hedefi olmadan, sadece aracın fısıldayan motor sesi ile hedefi olmayan bir yolculuktu gün ışığını düşünmeden nefes aldığımız yollar…
Kadın ve adam oturuyorlardı
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Devamını Oku
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta