...Sadece Tahta Bir Aşk...

Bir sınavla atıldım hayata doğru
Her soru yanlış eminim doğruları biliyorum
Ama cevaplamak gelmiyor içimden, istemiyorum
Kırık bir kalem ucuyum, eğiliyorum kağıda doğru...

Kanamaz kağıt, bilirim ama ben onu çizerim
Kirletirim, karalarım istemeden de olsa
Gül ağacından gövdem yapılmış da olsa
Ben ısrarla çamları devirmeye devam ederim...

Çok iyi anlarım kağıdı, soyumuz aynı
Bir tahta parçası, o biraz daha ince
Kırılır hemencecik yırtılır yüreği
Ona yürekten SENİ SEVİYORUM diyince...

Dayanamam bu acıya kağıdım parçalandı
Çok mu fazla karaladım, onun için mi oldu?
Kuru bir ağacın son feryadı şu oldu
‘’kırın beni artık hayatım yalanlandı’’...

Cennet bir çöp kutusu olmuş bizim için
Ağaçlar ağlamıştı kağıdın son haykırışında
Bense yeni bir kalem olup seni yazıyorum
Unutamıyorum hâlini kurşunumu son kırışında...