Sadece Sevmeyi Becerebildim

Hayatta sadece sevmeyi becerebildim ben.
Koşulsuzca, sonunu düşünmeden bağlanmayı bildim sadece.
Kavuşmak, sevilmek gibi kelimeler yabancı gelir bana.
Beceriksiz olmuşumdur hep kavuşmak ve sevilmekte.
Bir de beklemekte üzerime yokturdur.
Gelmeyeceğini bile bile imkânsız bekleyişlere adamışlığım vardır kendimi.
Olmayacak ne varsa, gider onu bulurum hep.
Nerede imkânsız, dipsiz bir sevda varsa gider atarım kendimi içine.
Sevmeyi bilirim ben sadece.
En iyi yaptığım şeydir.
Unutmakta da beceriksizimdir.
Kim bilir, kimlerin hayatından adım bile silinmişken,
Ben hayatıma girenleri unutamadım.
Hayatıma giren herkes, hep bir parça aldı giderken benden.
Eksildim giderek, parçalara ayrıldım.
Sevmeyi bilirim ben sadece.
Bu yüzdendir belki terk edilişim, böyle yalnızlığa mahkûm edilişim.
Çünkü sevgi karın doyurmuyor ya yetmiyor bazen sevmek.
Eksik kalıyor, hep fazlasını istiyor insanlar.
Oysa sevgi en güzel hazine değil mi dünyada ki?
Sevmek, sevilmek kadar güzel ne var ki dünyada?
Sevmeyi çok iyi bilir yüreğim.
Sevmekten yorgun düşmüş olsa da bazen sevilmekte ister her yürek.
Birileri için özel olduğunu bilmek,
Sabah kalktığına masum bir günaydın mesajı görmeyi ister.
Ama gel gör ki sevmeyi bilen bu yürek.
Sevilmekte ise hep yetersiz kalıyor.
Sevmeyi bilirim ben sadece.
Sevdiğine yatağında yer ayıranlara inat,
Yüreğimin en gizli, en özel köşesinde, köşklerde ağırlamayı bilirim sadece.
İlk öpücüğünün nasıl olacağını düşünenlere inat,
Bunu düşünmeyi bile aşka ihanet sayarım ben.
Sevmeyi bilirim ben sadece.
Bu yüzden hep ben kaybederim.
Kaybetsem de sevmeye devam ederim.
Diyorum ya işte,
Sevmeyi bilirim ben sadece,
Yoktur başka işim.
İşim, gücüm sevmektir benim.