....(Sadece Sevdim Şiiri - Ayten Karakaş

İlk önce annemi sevdim
Sonra çikolatayı.

Her doğan gün bana yeni nedenler taşıdı
Bir şeyler sevmek için

Sonra bulutları gördüm yediğim pamuk şekerlerde
Dudaklarımı boyamasını sevdim.

Bacağıma dolanan kedinin yumuşaklığını sevdim
Bir ağacın altında kırık oyuncağıma ağlarken.

Bahçemizdeki olmamış erikleri koparmayı sevdim
Babaannem camdan bana bağırarak kızarken.

Yağmur yağdığında ıslak toprağın kokusunu sevdim
Hoş kokular ararken parfüm şişelerinde

Okuldan dönüş(!) yollarını sevdim
Alelacele çantama doldururken kitaplarımı.

Babamın gurbetten ayda bir yolladığı mektupları sevdim
Çocukça ona her yolladığım mektuba kuş resmi çizerken.

Arkadaşlarımla gece yarılarına kadar oynamayı sevdim
Her seferinde onlara muzipçe şakalar yaparken.

Beslediğimiz hayvanları sevdim
Arkadaşımmış gibi onlarla konuşurken

Sonra
Sonra bir baktım büyümüşüm
Seni sevdim
Neden sevdiğimi bilmeden

Ama kimse kızmasın
En çok çocuğumu sevdim
Bana anneciğim diye sarılırken.

Sevmenin vermek olduğunu öğrendim sonraları
Verdikçe sevginin çoğalacağını
Verdim, verdim, verdim…
Aynada kendimi fark ettim bugün
Anladım ki
Almadan vermek insanı yoruyormuş
Karşılığı olmayan sevgiler, sevmeyi tüketiyormuş

Tükendim!

18/06/2006

Ama sevmekten hiç vazgeçmeyeceğim…)