Sadece Sen Şiiri - Meral Meri

Bizler kayboluyor olmanın dahi farkında değildik
Kaç kez karanlığı aydınlık yaptık? diye,düşündüğümde
Sokak lambalarının bizden daha verimli çalıştığını gördükçe
içimin içiyle hiç buluşamayan kısmı,nasıl da acımıştı!

"Sadece sen! " diyebilmiştim.
Küçük bir çocuğun ulaştığı ses kadar parlak "Sadece sen! "
Mini mini minnacık ayaklarla yürüyüp koca koca devleri kıskandıran
minnacık bir karıncanın yüklendiği azameti taşır gibi, "Sadece sen! "

Şu satırları hangi duyguların içi sızım sızım sızlayarak
yazdırdığını tahmin bile edemezsiniz.
Çünkü orada ben de yoktum.
Sadece o vardı.
O ve değişmeyen gerçeklerin kalışı,diz çökmeyişi,incitilmişliği
Belki yaraları açılmıştı-
Belki son gününü yaşayan bir esirdi-
Belki mülteciydi-
Belki de bir gezgin -bir seyyah.
Ama hiçbiri toplanıp
O olamıyordu.
Ama hiçbiri.