Sadece Sen Şiiri - Latif Memiş

Karanlıktı
Rüzgâr uğulduyor
Kuşlar terk ediyordu
Şehrin yabancılığını
Sessize yolculanıyor
Sezgilerinde
Mekâna hükmeden
Anlamlar içindeler.

Sadece sen varken
Gözyaşlarına dokunabilen
Geceye yürüyen
Seslerine tutsak
Gülüşüne yabancı
Tutabildiğince gerçek
Sezinlemende
Karanlıktı

Karanlıktı
Denizden yürüyen
İskelelerde küf
Tahtasında neft
Yaban zamana
Öfkene tutku
Sözüne iyot
Yakamoz gülümsemene

Önce tutkuydu
Sonrasız
Anlamsız sesinde
Kalabalık gövdende
Yosun tadında
Rüyanda gelin
Kavuşmana özgürlük
Karanlıktı

Karanlıktı
Sessizce yağıyor
Renklere adak
Tutkuya anlam
Şafağa adımlıyor
Bulutlanmış
Parıldıyor yalnızlık
Beyazında gözbebeğinin.

Sadece sen
Aşk ellerine
Kokuna çiğ
Nefasetine
Kahramanlar
Hüzün sessizliğine
Duana gelecek
Aydınlanmıştı çoktan.