Sadece Sakla Şiiri - Ferda Kalkan

ince bir sızıydı paylaşan,
o uzun, kurnaz ve sinsi günlerde.
kimi zaman aniden, sessizce
bir volkana dönerdi
iç hesaplaşma.

Yalnızca biz bilirdik!
Kimi zaman kanardı yerinde,
ağır ağır
Kelimeler gelir de tıkanıverirdi,
boğazımızda.
Ve bir ip olurdu hayat,
gelip dolanırdı,
boynumuza.

Çaresizlik...
Yalnızca biz bilirdik!

Çok zordu paylaşmak bilirim o günleri
uzanıp tutmak o sana uzanan eli.
Yalnızca teni değildi, tenine dokunan.
yüreğiydi aynı zamanda dostun.

Paylaşmak zordur bilirim.
öyle anlarım oldu ki...

Hiç mi iyi olmadık?
bana sorarsan,
ben çok mutluluk yakaladım,
uçuşuverirken hızla,
saçlarından.
gözlerinden çok umut topladım,
farketmedin mi hiç?

Yalnızca Sen,
sadece sen!
yaşama dair pırıltı serptin uzaktan.

Tam da karabasanlar basmışken çevremi

O günlerden,
sadece işte bu gülüşü kendime saklıyorum
Öyle değerli ki.

Sende sakla bir tek bunu,
ne olur!
ve sakın bırakma...